دوشنبه, ۱ مرداد, ۱۴۰۳ / 22 July, 2024
میعاد عقل و عشق
![میعاد عقل و عشق](/web/imgs/16/96/6y6u41.jpeg)
عرفه، میقات شناخت است و عارف شناسنده واقعی حق. خداوند این روزها را برای «شناخت» و «معرفت» خود به آدمی شناساند تا در پای کوهی که به نام «رحمت» شناخته شده است، بداند که بالاترین رابطه بین او و خداوند، رابطه رحمت است، خالق انسان، خدایی است که به «رحمت» انسان را آفریده است و به «رحمت» با انسان برخورد میکند و به هر بهانهای او را فرا میخواند تا زیر باران رحمت حق بایستد و خود را از ناخالصیها و ناپاکیها برهاند.
آنان که «جبل الرحمه» را تجربه کرده اند و در زیر این رحمت ایستاده اند در سطحی عالی تر «رحمت رحمانی» و «رحمت رحیمی» حق را تجربه کرده اند. این رحمت دروازه معرفت را می گشاید.
این رحمت، راه گشایش قلب و سمع به بارگاه ملکوت است که اگر سمع و قلب به هوش باشند دیگر انسان در قیامت آواز «کاش می شنیدم و عاقل بودم» سر نخواهد داد.
«عرفه» از جهتی دیگر نشان آن است که دین با معیار معرفت و شناخت کامل می شود چنان که دعای بلند و پرمایه وارده از امام حسین(ع) در این روز، مخاطبه درخواست شناخت و دانایی است.
مومن آنگاه به کمال ایمانی خود می رسد که هم خود را بشناسد و بداند که کیست و از کجا آمده است و به کجا خواهد رفت و در سوی مقابل هم با شناخت خود، به شناخت و معرفت حق تعالی برسد.
از همین روست که اگر به دعای شریف حضرت امام حسین(ع) در این روز بنگریم می بینیم مناجات او با خداوند، در مسیری است که در آن شناخت و به تبع آن سپاس و شکرگزاری، حرف نخست را می زند. این شناخت شامل شناخت خود و خدا و پیامبران و اولیا را در خود دارد. از سوی دیگر عرفه و شناخت مقدمه «قربان» است.
قربان در بطن خود، معنای قرب و نزدیکی را دارد و اگر آدمی را شناخت حاصل شود، آن گاه قرب وی به حق کمال می رسد و جان خویش را که «عاریت» می پندارد، به حق تقدیم می کند؛ چراکه در بستر معرفت وی روشن است که «خداوند جان ها و مال های مومنین را از ایشان می خرد» تا و بهشت و رضایت خود را تقدیم آنان کند.
جمع میان عرفه و قربان، راهی است از عقل تا عشق. روشن است که عشق را بی عقل و شناخت ارزشی چندان نیست و این فقره، از کلام حق روشن است. چنان که قرآن سراسر مملو از دعوت به تفکر و اندیشه است. آن که عرفه را شناخت، خود را عاشقانه قربان خدای رحمت می کند، «کان قصاب عاشقان بس خوب و زیبا می کشد» و به تعبیر دیگر آن قربان را چنان مستی و سرمستی است که مومن را حلاوتی دربرمی گیرد که باز و همچنان باز به همان «قربان» شدن و حلاوت جاودانه آن می اندیشد.
خنک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
بنماند هیچش الا هوسِ قمارِ دیگر
عرفه و قربان، در پی آنند که آدمی را بنمایانند که، چه کسی را می شناسی و قربان کیستی؟
«اسماعیل تو چیست» که آن را در صحرایِ دیدار قربان کنی و صداقت و معرفت تو تا چه اندازه است که برحسب آن تو را به مکان مقدس راه دهند.
سید امیرحسین اصغری
![](/imgs/no-img-200.png)
![](/imgs/no-img-200.png)
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
ویدیوهای آموزشی هفتم
مسعود پزشکیان ایران دولت سیزدهم مجلس شورای اسلامی دولت چهاردهم رهبر انقلاب پزشکیان دولت محمدجواد ظریف رئیس جمهور مجلس انتخابات
تهران اهواز شهرداری تهران شورای شهر تهران هواشناسی تب دنگی اربعین پشه آئدس سازمان هواشناسی وزارت بهداشت قتل پلیس
خودرو واردات خودرو قیمت خودرو بازار خودرو قیمت دلار ایران خودرو حقوق بازنشستگان مالیات برق قیمت طلا سایپا مسکن
مهران مدیری حسین انتظامی عاشورا سعید راد تلویزیون سینمای ایران فضای مجازی کربلا دفاع مقدس رسانه ملی سینما موسیقی
هوش مصنوعی دانش بنیان فناوری حوزه علمیه دانشگاه آزاد اسلامی اختلال جهانی باتری
جو بایدن دونالد ترامپ رژیم صهیونیستی یمن اسرائیل آمریکا فلسطین غزه روسیه تل آویو چین جنگ غزه
فوتبال پرسپولیس استقلال نقل و انتقالات لیگ برتر باشگاه پرسپولیس لیگ برتر ایران نقل و انتقالات لیگ برتر باشگاه استقلال المپیک 2024 پاریس تراکتور سپاهان
اینترنت ایلان ماسک تبلیغات سرعت اینترنت تلگرام فیلترینگ گوگل ویندوز ناسا سامسونگ امنیت سایبری
خواب دیابت فشار خون مغز افسردگی ویتامین چای قند بیماری تب دنگی