اما

اما
و بعد
كه گم‌كردم
در كوچه–باغ‌های نشابور
مستی و راستی را و تو را هم
چند سال گذشته است آیا
از مشروطه‌ی لب‌های تو
سرخ نیست كه صد اما
غروب است و مرداد حالا
مرا به كجا می‌برد این …

اما

و بعد

كه گم‌كردم

در كوچه–باغ‌های نشابور

مستی و راستی را و تو را هم

چند سال گذشته است آیا

از مشروطه‌ی لب‌های تو

سرخ نیست كه صد اما

غروب است و مرداد حالا

مرا به كجا می‌برد این آب‌ها

بیست‌وهشت سال تمام است

من از تو دورم

و تو اما كنار من

با گیسوان كوتاه به‌خواب رفته‌ای

لب‌های تو سرخ بود

–نیست دیگر-!

من پیرم

برای عاشق‌شدن اما هرگز

اما.

فرامرز سه‌دهی