مننگو آنسفالیت ویرال

آنسفالیت التهاب مغز ومننگوآنسفالیت التهاب در هر دو قسمت مغز ومننژ می باشد غالباً سبب اختلالات رفتاری ونقصان سطح هوشیاری سردرد استفراغ بیقراری كما تب وتشنج میگردد

آنسفالیت التهاب مغز ومننگوآنسفالیت التهاب در هر دو قسمت مغز ومننژ می‌باشد . غالباً سبب اختلالات رفتاری ونقصان سطح هوشیاری -سردرد - استفراغ -بیقراری كما -تب وتشنج میگردد .این عفونت ها نسبتا شایع بوده وتوسط عوامل مختلفی ایجاد می گرددمایع مغزی نخاعی یا پلئو سیتوز وعدم وجود اورگانیسم در رنگ آمیزی گرم وكشت روتین مشخص می گردد. تشخیص مبتنی بر آزمایشات میكروسكپیك نسج مغز می باشد كه اتیولوژی آ ن مشخص گردد. در كلینیك تشخیص مبتنی بر تظاهرات نورولوژیك - بهبودی عفونت - نشانه های سرولوژیك عفونت های اختصاصی و نشانه‌های اپیدمیولوژیك است . دراكثر موارد عفونت خود بخود محدود می شود. اگرچه عوارض وحتی مرگ و میر هم گزارش شده است آنسفالیت را می توان به گروههای زیر تقسیم بندی نمود: اولیه Primary بعد از عفونت ها Post infection یا پارا اینفكشن Para infection

در نوع اولیه بیماری با تظاهرات وسیع همراه است كه مربوط به تهاجم مستقیم عفونت به سیستم عصبی مركزی است . در نوع پست اینفكشن یا پارا اینفكشن آنسفالیت متعاقب بیماریهای دیگر یا بعد از واكسیناسیون تظاهر مینماید . آنسفالوپاتی زمانی است كه نشانه های عصبی پیشنهاد آنسفالیت را مینماید ولی التهاب مغزی وجود ندارد مثل سیندرم رای. آنسفالیت هاری اولین مرتبه در دوران باستانی در اروپا وآسیا تشخیص داده شده است .تقریباً بیش از ۱۰۰ ویروس از ۱۳ گروه مستقیما یا غیر مستقیم روی سیستم عصبی مركزی اثر خواهند كرد. گر چه بعضی از عفونتهای ویروسی مثل اوریون،سرخك، پلیو ، بهعلت واكسیناسیون كمترشده است.

اتیولوژی : دراكثر موارد عامل ایجادكننده بیماری مشخص نیست . غالباً ویروسها عامل بیماری بوده و انتقال شخصبهشخص است. ۸۰% موارد آنتروویروسها Anteroviruses عامل بیماری میباشند مثل كوكساكی و اكو و ویروس هرپس میباشد. اوریون درمناطقی كه هنوز واكسیناسیون روتین نمی باشد شایع است. ادنوویروسها، هرپس سیمپلكس۱و۲، آبله مرغان، ابشتاین بار، سیتومگالوویروسCMV، رتروویروس Retroviruses ،سرخجه ، آنفلوآنزاAوB، ویروس سنسیسیال تنفسیRSV ، پاراآنفلوآزای ۱و۳، سرخك ، هپاتیت B ، پاراویروسانسانی، هپاتیتA ، روتاویروس، رئوویروس sesReoviru، وهرپس انسانی تیپ۶.ممكن است انتقال بوسیله پشه وكنه ، مثل آربوویروسها Arboviruses باشد . هاری نیز از عوامل ویروسی است كه ایجاد آنسفالیت میكند .از عوامل باكتریال هموفیلوس آنفلوآنزا، نیسریا مننژیتیدیس، استرپتوكوك پنومونیه، مایكوباكتریم سلی، تره پانوم پالیدوم، لپتوسپیروز، لایم، شیگلوز، بروسلوز، كلامیدیا ، مایكو پلاسما، قارچ ها، پروتوزئرها، انگل ها و داروها ممكن است از علل دیگر آنسفالیتها باشد.یروس ابشتاین بار ممكن است باعوارض سیستم عصبی مركزی، مننژیت آسپتیك، آنسفالیت وسنندرم گیلنباره همراه باشد.هرپسسیمپلكس تیپ یك علت شدید گرفتاری مغز به شكل كانونی وغالباً در ۷۰% موارد بدون درمان ضد ویروسی بسمت كما و مرگ پیشرفت میكند وتقریباً ۳۵% نوع منتشر سیستم عصبی مركزی دارد و با نشانههای مایع مغزی نخاعی وتشنج همراه است. در نوزادان علائم سیستم عصبی مركزی درهفته دوم و سوم تولد معمولاً تظاهر میكند وغالباً از تیپ ۲ است. تظاهرات هرپسسیمپلكس تیپ ۲ اغلب هرپس دستگاه تناسلی وتظاهرات دهانی بیشتر از تیپ یك دیده میشود. آنسفالیت ممكن است متعاقب عفونتهای آبلهمرغان ویابصورت رایسیندرم دیده شود. رایسیندرم در كاهش مصرف آسپیرین واستیروئید درموارد فوق اخیراً كاهش یافته است. شایعترین تظاهر بیماری CNS در آبلهمرغان، آتاكسی مخچهای است و شدیدترین عارضه آنسفالیت حاد است.عفونت سیتومگال در دوره نوزادی ممكن است با علائم CNS همراه باشد. ولی در اطفال باعث مننگوآنسفالیت نمیشود . درسرخك آنسفالیت حاد كه با ضایعات دائمی مغز همراه است در ۱۰۰۰/۱ مورد بیماری دیده میشود و مرگومیر ۱۰۰۰/۳-۱ مورد كه در كودكان كمتر از ۵ سال بیشتر دیده میشود.لمفوسیتیككوریومننژیتیس كه عامل آن ویروسی از دسته آرنوویروس Arenavirures است، باعث آنسفالیت شدید میشود.لیستریا منوسیتوژن بندرت باعث آنسفالیت منتشر میشود. بیماری لایم هم ممكن است با تظاهرات اعصاب جمجمهای بخصوص عصب هفتم ودر دورههای بعد باعث آنسفالوپاتی تحت حاد شود. توكسوپلاسموز و شیگلا و سیاهسرفه و مایكو پلاسما هم ممكن است باعث آنسفالیت گردد .

اپیدمیولوژی : چون آنسفالیت بعلل مختلف ایجاد میشود، یك پاترن مخصوص اپیدمیولوژیك ندارد. اكثریت موارد در تابستان وپائیز بعلت آربوویروس ها وآنتروویروس ها رخ میدهد. آنسفالیت بعلت آربوویروسها در محل های بخصوص بوسیله پشهها منتقل میشود. در آنسفالیت بعلت آنتروویروسها اگر چه موارد اپیدمی بصورت مننژیت آسپتیك دیده میشود، ولی غالباً آنسفالیت شدید اسپورادیك است ، انتقال فرد به فرد ودوره كمون ۴-۶ روز است . نواحی جغرافیائی، آبوهوا ، حیوانات ، آب وغذا ، مدفوع حیوانات و تماسهای شخصی و فاكتورهای میزبان نیز از نظر اپیدمیولوژی باید مورد بررسی قرارگیرد.

پاتوژنز : بعلت اینكه عوامل مختلفی ایجاد آنسفالیت میكنند ،عفونت ممكن است مستقیم یا غیرمستقیم سبب تظاهرات كلینیكی مغزی گردد. هاری وعفونتهای آربوویروس و هرپسسیمپلكس و آنتروویروسها نمونه ابتلای مستقیم سلولهای مغزی است. درحالیكه درتعدادی موارد ممكن است عوامل ایمونولوژیك در پستاینفكشن یا پارا اینفكشن مهم باشد كه میتوان عفونت سرخك و مایكوپلاسما پنومونیه را نامبرد كه بیماری دمیلیزان حاد مغزی پیشنهاد پروسسهای ایمونولوژیك را مینماید. در بسیاری از موارد آنسفالیت بعلت آربوویروس ها ، اوریون و آنتروویروسها علائم مغزی ثانویه به عفونت ویرال اولیه است. بهرحال عوامل ویروسی بعد از ورود به سیستم لنمفاتیك داخل میشود و تكثیر ویروس در لنمفاتیك انجام میشود و وارد جریانخون وسپس به دسگاه عصبی مركزی میرود. همچنین عفونت ممكن است از راه اعصاب محیطی مثل هاری و هرپسسیمپلكس منتشرگردد .

پاتولوژی : مشكل است كه در اتوپسی بتوانیم اتیولوژی آنسفالیت را تعیین كنیم .گرچه تعیین مورفولوژیك مالاریا فالسی پاروم ، تری پانوزومیاز و آنسفالیت قارچی ممكن است و در آنسفالیت ویرال نوع هاری ، ممكن است متخصص بافتشناسی اجسام نگری (negri) و یا در نوع ویروس هرپسسیمپلكس ، اجسام انكلوزیون داخل نوكلئر (Intranuclear Inclusion Bodies) را تشخیص دهد . مقاطع بافتی مغز معمولاَ احتقان و پرخونی مننژ و انفیلتراسیون مونونوكلئر و كلافه عروق لنمفوسیت و پلاسموسل اطراف عروق و نكروز بافتی اطراف عروق همراه با تخریب میلین و تخریب نورونی مشخص میباشد .

تظاهرات بالینی : تظاهرات بالینی در آنسفالیت بستگی دارد به :

شدت بیماری

محل گرفتاری از نظر آناتومی

پاتوژنیسیتی عوامل آزاردهنده

ایمونیتی بیمار.

به همین علت تظاهرات متغیر است. ابتلای پارانشیم مغز از گرفتاریهای برجسته آنسفالیت است و مهمترین نشانهها تغییرات خلق و خوی، كاهش سطح هوشیاری و تشنجهای فوكال یا تشنجهای ژنرالیزه كه در ۱۵%-۶۰% موارد دیده میشود . همی پارزی ، اختلالات حركتی ، اختلالات اعصاب جمجمهای ، آتاكسی و تغییرات هالوسیناسیون ، تب و سردرد ، اختلال تكلم ، حالت تهوع واستفراغ و علائم نازوفارنژیت میباشد .در بعضی موارد ممكن است علائم كم و خفیف داشته باشد و ناگهان به طرف كما و مرگ پیشرفت نماید برعكس دربعضی از موارد ممكن است علائم ونشانهها شدید باشد ولی بیمار بهبودی یابد .

---