تری گلیسیرید بالا را جدی بگیرید

زمانی که مقادیر تری گلیسیریدتان خیلی بالا باشد, ممکن است هیچ گونه علائم مرتبطی در شما دیده نشود

زمانی که مقادیر تری‌گلیسیریدتان خیلی بالا باشد، ممکن است هیچ‌گونه علائم مرتبطی در شما دیده نشود. این یک مشکل خاموش است، که می‌تواند آهسته آهسته موجب بروز اختلالات بزرگی از قبیل حمله‌های قلبی یا سکته شود. پس اگر مدت زمان زیادی از آخرین آزمایش خونتان می‌گذرد حتما برای ارزیابی مقادیر چربی‌های خونتان آزمایش دهید. در صورت بالا بودن مقادیر تری گلیسیریدتان، برنامه غذایی و عادات خود را تغییر دهید تا از ابتلا به بیماری‌ها در امان بمانید.در صورتی که افزایش مقادیر تری گلیسیرید در شما ثابت شده است، بدانید که خوردن قرص تنها راه حل درمانی شما نخواهد بود. به عقب برگردید، ببینید کدام عاداتتان موجب افزایش مقادیر تری گلیسیرید شما شده است؛ دریافت زیاد چربی‌های اشباع یا ترانس؟ ورزش نکردن و عدم تحرک؟ و ... آیا این عادات را تغییر داده اید؟ یا این که برای کاهش مقادیر تری گلیسیریدتان تنها به دارو درمانی اکتفا نموده اید؟ از امروز تصمیم بگیرید برای بهبود کیفیت زندگی خود، شیوه زندگی را تغییر دهید.

تری گلیسیرید چیست؟

تری گلیسیرید، رایج ترین نوع چربی در بدن است. از طریق غذا وارد بدن می‌شود، علاوه بر این مقداری از آن در بدن نیز ساخته می‌شود. باید توجه داشته باشید در شرایطی که مقادیر کلسترول تام بدن بالاست یا مقادیر HDL خونتان کم‌است، مبتلا به دیابت یا پری دیابتی هستید یا این که فشار خونتان بالا است، معمولا تری گلیسیریدتان نیز بالا است.افزایش وزن و افزایش دور کمر نیز می‌تواند با افزایش مقادیر تری گلیسیرید همراه باشد. حال چرا در سال‌های اخیر افزایش تری گلیسرید خون اهمیت بیشتری یافته است. در ادامه برخی از عارضه‌های ناشی از تری گلیسیرید بالا را مرور خواهیم کرد.

حمله قلبی و خطر سکته

مقادیر بالای تری گلیسیرید می‌تواند خطر بروز حمله و سکته قلبی را نسبت به افراد دارای مقادیر طبیعی آن تا ۴ برابر افزایش دهد. کیفیت زندگیتان تا چه اندازه برایتان اهمیت دارد؟ تصمیم با شما است. پس از همین امروز برای کاهش مقادیر تری گلیسریدتان به طور جدی اقدام کنید.

دیابت نوع ۲

مقادیر بالای تری گلیسیرید یکی از علایم ابتلا به مقاومت به انسولین است. بدین معنا که بدن شما نمی‌تواند از انسولین استفاده کند (هورمونی که قند خون را کنترل می‌کند). هنگامی که انسولین نتواند عملکرد خود را انجام دهد، گلوگز وارد سلول‌ها نمی‌شود. به همین دلیل مقادیر قند خون افزایش می‌یابد و در نهایت موجب بروز دیابت نوع ۲ می‌شود. ابتلا به دیابت، خطر بروز بیماری‌ها و حمله‌های قلبی را افزایش می‌دهد که با مقادیر تری گلیسیرید بالا ارتباط دارد. دیابت‌های درمان نشده یکی از معضل‌های اصلی سلامتی است. برای کنترل این عارضه، شما باید هر چه که می‌خورید را پایش کنید، قند خونتان را کنترل کنید، ورزش کنید، اضافه وزنتان را کم‌کنید و دارو بخورید. ولی، متأسفانه ما اغلب مورد آخر یعنی دارو درمانی را بیشتر می‌پسندیم.جالب این جاست که بسیاری از افراد نمی‌دانند که مبتلا به دیابت، به‌ویژه پردیابت هستند، و شاید زمانی پی به این عارضه ببرند که زمانی از ابتلا به آن سپری شده باشد. بنابراین، کنترل مقادیر تری گلیسیرید یکی از راهبردهای مهم در درمان دیابت است.

اختلالات کبدی و پانکراس

اگر مقادیر تری گلیسیریدتان خیلی بالاست- بالای ۵۰۰ میلی گرم در لیتر- به التهاب پانکراس مبتلا خواهید شد و احتمال ابتلا به بیماری‌های کبدی در شما چندین برابر می‌شود. التهاب پانکراس (پانکراتیت) می‌تواند موجب آسیب زودگذر بافتی شود و با علایمی از قبیل درد شدید شکمی همراه است.در صورت داشتن مقادیر خیلی زیاد تری گلیسیرید احتمال ابتلا به بیماری کبدی نیز در شما افزایش می‌یابد، این قبیل بیماری‌ها اغلب بدون علایم هستند و در نهایت می‌توانند به سیروز کبدی منجر شوند، که موجب افت عملکرد مطلوب کبد خواهد شد.

سندرم متابولیک

داشتن مقادیر بالای تری گلیسیرید و نیز مقادیر غیر طبیعی کلسترول شما را در معرض ابتلا به بیماری قلبی قرار خواهد داد، و ممکن است سایر عوامل خطر از قبیل؛ مقادیر بالای قند خون، فشار خون و چربی شکمی را نیز داشته باشد. اگر شما سه عامل خطر از ۵ عامل نام برده شده را داشته باشید- برای مثال؛ تری‌گلیسیرید بالا، کلسترول خوب کم‌(HDL)، و فشار خون بالا- شما به سندرم متابولیک مبتلا هستید. در واقع می‌توان گفت که این شرایط بیماری نیست بلکه مجموعه‌ای از عوامل خطر است که بزودی شما را بیمار خواهد کرد. یعنی، پیامی است برای افزایش شانس ابتلا به بیماری‌های قلبی در شما، نسبت به افرادی که این عوامل خطر را ندارند. ابتلا به سندرم متابولیک خطر ابتلا به دیابت را ۵ برابر افزایش می‌دهد.

مقادیر طبیعی تری گلیسیرید

معمولا توصیه می‌شود که مقادیر تری گلیسیرید کمتر یا مساوی ۱۵۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد، با وجود این، انجمن قلب آمریکا پیشنهاد می‌کند که بهتر است مقدار آن کمتر از ۱۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد.

دکتر حمیدرضا فرشچی