WTO ابزاری در دست قدرتهای تحمیل گر نیست

سیستم WTO به دولتها منابعی پیشنهاد می کند تا با آن تأثیر گروههای کوچک خودمختار را کاهش دهند
این نتیجه معمولی یک دور مذاکرات است ( مذاکراتی که بخشهای وسیعی را در برمی گیرد )و تقریباً …

سیستم WTO به دولتها منابعی پیشنهاد می کند تا با آن تأثیر گروههای کوچک خودمختار را کاهش دهند

این نتیجه معمولی یک دور مذاکرات است ( مذاکراتی که بخشهای وسیعی را در برمی گیرد )و تقریباً بصورت متعادل تمام مسائل را دربر می گیرد.

دولتها خیلی راحت می توانند فشارهای گروههای خودمختار را رد کنند با استدلال به اینکه مصالح کشور ایجاب می کند که تمام پاکت دستورات را به طور کامل بپذیرند.( دستورات موافقت نامه های WTO ، م )

یکی از برداشتهای غلط و معمول، در باره اعضا WTO است. WTO بک سازمان دولت مدار است ، بخش خصوصی، تشکیلات غیردولتی و سایر گروههای نفوذی به غیر از وقایع ویژه نظیر سمینارها و سمپوزیوم ها. نمی توانند در فعالیتهای WTO شرکت کنند، و فقط از طریق دولتهای خودشان در تصمیمات WTO تأثیر می گذارند .

کشورهای ضعیفتر حق انتخاب دارند و مجبور نمی شوند که به WTO ملحق شوند

بیشتر کشورها احساس می کنند بهتر است در سیستم WTO باشند تا خارج آن.و به همین علت است که لیست اعضا در مذاکرات WTO شامل دول کوچک و بزرگ تجاری است.دلایل مثبت این امر بیشتر از منفی ها است و از اصول کلیدی WTO ناشی می شوند نظیر اصل عدم تبعیض و شفافیت. حتی یک کشور کوچک نیز با پیوستن به WTO از امتیازاتی که بقیه اعضای WTO به طور اتوماتیک بدست می آوردند سود خواهد برد .کشورهای کوچک در مناقشاتی برنده می شوند که در خارج از WTO قادر به انجام آن نبودند .

البته راه دیگری نیز هست و آن مذاکرات چند جانبه با هر کدام از شریکهای تجاری است که معمو لاً می تواند شامل مذاکراتی بر سر تجدید تعهدات باشد تا بتوانند به صورت برابر درمقابل شرکای تجاری خود ظاهر شوند، برای انجام این کار دولتها به منابع زیادی نیاز دارند که برای کشورهای کوچک مشکل جدی محسوب می شود و در این قبیل مذاکرات گسترده آنها ضعیف خواهند بود .

با پیوستن بهWTO کشورهای کوچک می توانند قدرت داد و ستد خود را با متحد شدن با کشورهای دیگر افزایش دهند کشورهایی که به آنها منافع مشترک دارند.