گریه کن، گریه قشنگه!

وقتی که یک فشار روحی روانی یا جسمی به فرد وارد می‌شود برحسب شدت آن فشار و متناسب با شخصیت فرد و انتظارات او واکنش‌هایی که در مقابله با آن بروز می‌دهد، متفاوت خواهد بود. امکان …

وقتی که یک فشار روحی روانی یا جسمی به فرد وارد می‌شود برحسب شدت آن فشار و متناسب با شخصیت فرد و انتظارات او واکنش‌هایی که در مقابله با آن بروز می‌دهد، متفاوت خواهد بود. امکان دارد شما در یک تنش وحشتناک با احساس خشم بگویید: «خدایا چرا من؟!» اما شخص دیگری همین تجربه و حس شما را تنها با گم کردن هزار تومان یا سرماخوردگی ساده به دست آورد. کلا واکنش‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کنیم:

۱) واکنش‌های مقابله‌ای هیجان‌مدار

۲) واکنش‌های مقابله‌ای مساله‌مدار

گریه کردن در واقع نوعی تخلیه هیجانی است که در گروه اول جای می‌گیرد. اگر فشار روحی از حد توان فرد بالاتر باشد بدن او سوپاپ‌های اطمینانی دارد که کمک می‌کنند از صدمه به فرد جلوگیری شود.

گریه کردن یکی از این سوپاپ‌هاست که اگر افراط و تفریط در آن صورت نگیرد نه تنها بد نیست بلکه واکنش مثبتی تلقی می‌شود و در موقع بروز فشاری که از حد توان شما بیشتر است به جای واکنش‌ هیجانی منفی مانند فریاد کشیدن و صدمه زدن به خود یا اشیا‌ء (شیشه شکستن) می‌تواند جایگزین شود.

آنهایی که اهل خودخوری هستند بیشتر از بقیه به بیماری‌های عمده روانی مبتلا می‌شوند و در یک سیکل معیوب قرار می‌گیرند. برخی از مردان گریه کردن را بد می‌دانند مثلا بعضی‌ها می‌گویند ما بزرگ شده‌ایم. گریه مال بچه‌هاست! بعضی هم می‌گویند مرد که گریه نمی‌کند! و حرف‌های اینچنینی، برای همین خانم‌ها کمتر از آقایان به مشکلات روانی دچارند. آنها از واکنش‌ گریه بهره می‌گیرند و با این مکانیسم دفاعی از سکته قلبی می‌گریزند. آمارها نشان می‌دهد شیوع سکته قلبی در مردها بیشتر است. وقتی یکی عامل استرس‌زا هجوم می‌آورد خانم‌ها با حرف زدن و گریستن خود را تخلیه می کنند. اما باید دقت کنند از گریه به عنوان راه‌حل استفاده نکنند تنها باید به طور گذرا از گریه کردن استفاده کنند، دعا کردن، نذر و توکل به خدا، درد دل با دیگران و همچنین تکنیک‌های آرام‌بخش هم باید استفاده شود تا بتوان در آن لحظه پرتنش کمی آرام شد و فرصتی دوباره به بدن خود داد تا آماده حل کردن مساله و مشکل موجود شود.