۹ سپتامبر سال ۱۹۹۱ ـ سالروز استقلال تاجیکستان که «اوستا» آن را سرزمین کامل و بهترین منطقه ای در جهان که اهورامزدا آفرید اعلام کرده است

نهم سپتامبر سال ۱۹۹۱ تاجیکستان ۷ میلیون و دویست و پنجاه هزار نفری ۱۴۳ هزار کیلومتر مربعی اعلام استقلال کرد و روز ملی این کشور پارسی زبان و ایرانی تبار است. تاریخدانان تاجیکستان …

نهم سپتامبر سال ۱۹۹۱ تاجیکستان ۷ میلیون و دویست و پنجاه هزار نفری ۱۴۳ هزار کیلومتر مربعی اعلام استقلال کرد و روز ملی این کشور پارسی زبان و ایرانی تبار است. تاریخدانان تاجیکستان را مادر ایران زمین بشمار می آورند زیرا که نه تنها ایرانیان بلکه آرین ها از آنجا برخاسته اند. در "اوستا" از سرزمینی که امروز تاجیکستان است به عنوان بهترین مکان و منطقه در روی زمین که اهورامزدا (خدای یگانه بزرگ) آفریده یاد شده است. به نوشته زرتشت، این منطقه ـ یک سرزمین کامل است (هدف؛ آب و هوا و محصولات و انسانهای آن). در نوشته های زرتشت و آثار آن دوره، آرین های فرارود «تاجیانTaa - jiaan» نوشته شده اند. این سرزمین از شش هزار سال پیش مسکونی بوده و مردمی متمدن داشته است. مورخان کارشناس دوران باستان و آرین شناسان نوشته اند که تاجیکهای هزاره پیش از میلاد یک طایفه ایرانی به نام کامبوجا Kambojas بودند که به زبان اوستایی (پارسی قدیمی تر - زبان زرتشت) سخن می گفتند و مورخ همراه اسکندر باکتریانا (در اوستا: باخدیBakhdi = بلخ) و تخار را بخشی از منطقه آنان ذکر کرده که عمدتا میان دو رود بزرگ (آمودریا و سیردریا) میزیستند.

مورخان عهد سلوکیها اشکانیان (پارتها) را برخاسته از میان آنان نوشته اند و مورخان رومی و اروپایی همه خراسانی ها و تبرستانی ها (مازندرانی ها) را از همان طایفه ایرانی دانسته اند. یزدگرد سوم در پی شکست های نظامی اش به همین منطقه پناه برده بود که با مرگ او ایرانیان هم استقلال و حاکمیت خود را از دست دادند. همین تاجیکان زبان پارسی و فرهنگ، منش و تمدن ایرانی را محافظت کردند که با پیدایش سامانیان به سراسر ایران گسترش یافت. سامانیان که از سرزمین تاجیکان برخاستند از نخستین دسته ایرانیانی بشمار می آیند که استقلال و حاکمیت ایران را زنده کردند. تا قرن دهم میلادی و آغاز مهاجرت اقوام ترکیک به فرارود، بکار بردن واژه تاجیک، زیاد مرسوم نبود و همه ایرانیان خود را پارس می نامیدند و از زمانی واژه تاجیک مصرا بکار رفت که پارسیان فرارود و ایران خاوری (افغانستان امروز) خواستند خود را از ترکان مشخص سازند و از آن پس" ترک و تاجیک" برای مشخص ساختن افراد آن منطقه بکار رفت. قبلا هم برخی از خراسانی ها برای مشخص شدن از عربان خود را پارسیوان می خواندند.

تاجیکستان امروز، دارای بیش از ۹۹ درصد باسواد است و همه آیین های ایرانی بویژه نوروز را گرامی می دارد. این سرزمین که تا پایان دوران سامانیان سراسر شمال آمودریا (جیحون) را شامل می شد بتدریج براثر هجوم اقوام آلتائیک کوچک شد و آخرین ضربه را از رهبران شوروی خورد که برغم مقاومت سغدی ها (خجندی ها) قسمت های دیگری از آن را به جمهوری های مجاور دادند. تلاش تاجیکان بود که جمهوری شوروی تاجیکستان در ۱۹۲۹ تاسیس شد و در نهم سپتامبر ۱۹۹۱ اعلام استقلال کرد و در ششم نوامبر ۱۹۹۴ دارای قانون اساسی شد و اصحاب نظر آن را کم دشمن ترین کشور جهان قلمداد کرده اند. همین بی دشمن بودن سبب شده است که همه بخواهند در آنجا سرمایه گذاری کنند و مناسبات داشته باشند: چین، روسیه، هند و آمریکا همه با تاجیکستان دوستی نزدیک دارند. این سرزمین مورد علاقه ویژه پارسیان هند و زرتشتیان جهان است. تاجیکستان در دل خود دارای انواع معادن از جمله نفت است. تاجیکستان که پرچم اتحاد فرهنگی پارسی زبانان و ایرانی تبارها را به دوش می کشد شامل سه ایالت و چند منطقه دیگر است و ایالت سغد (خجند) آن که پایگاه مهاجرت آرین ها بشمار می رود و کوروش در آنجا کشته شد تا مانع ورود اقوام با تمدن پایین به ایران زمین شود معروفتر از ایالات دیگر است. تاجیکها با گذاردن نام اسماعیل سامانی (احیاءگر زبان فارسی و فرهنگ ایرانی) بر بلندترین قله آن کشور قدرشناسی خود را نسبت به او نشان داده اند، همچنین گذاردن نام سامانیان بر واحد پولشان (سامانی) و بزرگداشت شعراء و دانشمندان ایران زمین.

رودکی از پدران شعر پارسی نوین، زاده و برخاسته از تاجیکستان است. سران شوروی همواره از آن نگران بودند که تاجیکان آسیای میانه و افغانستان با ایران متحد شوند و امپراتوری پارسها زنده شود.

امامعلی رحمان رئیس جمهور تاجیکستان که تلاش های او برای گسترش فرهنگ ایرانی و ایجاد همبستگی میان ایرانیان معروف است تا سال ۲۰۱۳ در این مقام خواهد بود. تاجیکستان که در دهه ۱۹۹۰ یک دوره بحران را تجربه کرد در دوران حکومت رحمان از ثبات و آرامش ویژه و پیشرفت برخوردار بوده است.