مشکلات کمروها

کمرویی هر چقدر که پدیده شایعی است به همان اندازه هم غیرشفاف است. کمرویی در میان دانش‌آموزان خردسال شایعتر از بزرگسالان است. هر چند بسیاری از بزرگسالانی که کمرو نیستند با برنامه‌ریزی …

کمرویی هر چقدر که پدیده شایعی است به همان اندازه هم غیرشفاف است. کمرویی در میان دانش‌آموزان خردسال شایعتر از بزرگسالان است. هر چند بسیاری از بزرگسالانی که کمرو نیستند با برنامه‌ریزی بر کمرویی دوران کودکی خود غلبه کرده‌اند، اما کمرویی در میان بخش قابل ملاحظه‌ای از بزرگسالان نیز وجود دارد. کمرو بودن نشانگر صفت فردی است که بخاطر «ترسویی، احتیاط کاری و اطمینانی» نزدیک شدن به او مشکل است. فرد کمرو هشیارانه از مواجهه با افراد یا چیزهایی مشخص یا انجام کاری همراه با آن بیزار است. در گفتار یا کردار خود ملاحظه کار است و توانایی ابراز وجود نداشته و به‌طور مخصوصی می‌ترسد، بخصوص ترس از افرادی که به دلایل عاطفی تهدید کننده بشمار می‌آیند؛ بیگانگان یا افراد ناشناس بدلیل تازگی حضورشان یا عدم اطمینان به آنان یا مسوولان یا افراد با قدرت و افراد جنس مخالف. پیامدهای منفی و شدت کمرویی هر قدر باشد باز هم می‌توان بر مشکل غلبه کرد و برای انجام این کار لازم است ریشه‌های کمرویی را بشناسیم و آن وقت برنامه‌ای مناسب برای تغییر پایه‌ای آن طرح ریزی کنیم.

علائم کمرویی

افراد کمرو حتی دچار علائم جسمی هم می‌شوند: « نبض تند، تپش قلب، عرق کردن زیاد، دلشوره و التهاب درونی» از علائم جسمانی این افراد است. سرخ شدن نشانه‌ای است که این افراد نمی‌توانند این را پنهان کنند. سرخ شدن، احساس دستپاچگی، یعنی احساس کوتاه مدت و شدید از دست دادن عزت نفس ختم می‌شود. از طرف دیگر تحسین دور از انتظار نیز باعث دستپاچگی می‌شود.

آثار کمرویی

کمرویی تفکر مثبت و سازنده و برقراری ارتباط ثمربخش را دشوار می‌سازد و احساسات منفی مانند افسردگی، اضطراب و احساس تنهایی را تشدید می‌کند. کمرویی ملاقات با افراد جدید، دوستیابی و به دست آوردن لذت واقعی از تجربیات خوب، را دشوار می‌سازد.

همچنین مانع دفاع از حقوق بر حق خود و ابراز عقیده و بیان ارزش‌های فردی می‌شود. کمرویی ارزیابی مثبت از ویژگی‌های شخصیتی را محدود می‌سازد. ضمنا باعث اشتغال شدید فکری در مورد روش رفتار فردی در موقعیت‌های اجتماعی را باعث می‌شود.

۸۰درصد افراد کمرو به داشتن روابط اجتماعی بی‌میل هستند و نمی‌خواهند با کسی صحبت کنند. در واقع سکوت در موقعیت‌های اجتماعی ویژگی بارز آنها است. حتی زمانی که افراد کمرو روش‌های ویژه‌ای را برای صحبت کردن در جمع را فرا می‌گیرند باز هم بعضی از آنها به سکوت خود ادامه می‌دهند. شاید دلیل این امر آن است که هنوز هم در سطح فردی هنگام برقراری ارتباط با دیگران احساس ناراحتی می‌کنند.

درمان

آموزش مهارت اجتماعی یکی از راه‌های درمان کمرویی است.افراد کمرو لازم است مهارت‌های اجتماعی را یاد بگیرند تا از دستورالعمل‌های ساده و مستقیم ویژه‌ای برای تغییر الگوهای رفتاری خود جهت دریافت پاداش‌های اجتماعی بیشتر استفاده کنند. در این زمینه آنها باید مطالبی را فرا بگیرند، تمرین کنند، تشویق شوند و روش‌هایی که آنها را از نظر جسمانی و اجتماعی جالب توجه‌تر می‌کند، فرا بگیرند. بخش اعظم این روش‌ها تحت عنوان جرات آموزی ارائه می‌شوند. برخی از این روش‌ها شامل آموزش لباس پوشیدن و آراستگی ظاهر، شروع یک گفتگو، آموزش گفتگو با افراد ناشناس، آموزش گوش کردن فعال و آموزش نه گفتن است.