تئاتر ما باید کودکی کند

۱) زمان آن رسیده که تئاتر ما کودکی کند، از سریر بلند خود برخیزد و با کودکان بر زمین بنشیند و کودکی کند. شاید این نیاز تئاتر امروز باشد. ‌
‌نویسنده ای در مصاحبه ای می‌گفت: روزی از …

۱) زمان آن رسیده که تئاتر ما کودکی کند، از سریر بلند خود برخیزد و با کودکان بر زمین بنشیند و کودکی کند. شاید این نیاز تئاتر امروز باشد. ‌

‌نویسنده ای در مصاحبه ای می‌گفت: روزی از دوران کودکی ام، پدرم پرتقالی در دستش نشان داد و پرسید فکر می‌کنی این پرتقال چه مزه ای دارد؟ کمی‌فکر کردم و بعد پاسخ دادم فکر می‌کنم مزه خوبی داشته باشد. پدرم بلا‌فاصله پرسید فکر می‌کنی در دهان تو چه طعمی‌داشته باشد؟ و من هنوز هم که هنوز است در پی پاسخ به آن پرسش هستم. ‌

این نویسنده خورخه لوئیس بورخس آرژانتینی است. او از بزرگ ترین نویسندگان آمریکای لا‌تین و جهان در قرن بیستم بود که داستان‌های کوتاهش هنوز هم سرآمد و جریان ساز در حوزه ادبیات است. او در ادامه حرف‌هایش می‌گوید: پدرم مرا با مکاتب فلسفی بسیاری آشنا می‌کرد بدون این که من متوجه باشم که در حال آموزش هستم. ‌

شاید اگر آن روز پدر خورخه از او این سوال را نمی‌پرسید او دیگر آن نویسنده ای که امروز می‌شناسیم نبود. نویسنده ای که آثارش هر خواننده ای را دچار تاثیری شگرف و بی بدیل می‌کند.

۲) به مناسبت برگزاری پانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در اصفهان تصمیم داشتم با چند نویسنده و صاحبنظر در حوزه تئاتر بزرگسال به گفت و گو بنشینم. اما به اتفاق این هنرمندان در قبال این موضوع موضع گرفتند. یکی در لوای خنده، به استهزا می‌پرداخت و دیگری با خشم ،خبرنگاران را به بلا‌هت و نادانی متهم می‌کرد و آن دیگری هم اذعان می‌کرد که متاسفانه انفصال بین نمایش کودک و بزرگسال یک معضل در تئاتر است اما نمی‌تواند کمکی کند. و البته همه آن عزیزان برحسب وظیفه استادی توصیه می‌کردند که سوژه خوبی برای مصاحبه انتخاب نکرده ام. اما من همچنان بر موضع خود پافشاری می‌کنم و معتقدم با توجه به پتانسیل خوبی که در تئاتر ما برای جهانی شدن وجود دارد اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم باید از تقویت تئاتر کودک شروع کنیم. نویسندگان برجسته ای که در حوزه تئاتر بزرگسال صاحب سبک و نام هستند باید تجربیات خود را در اختیار حوزه کودک بگذارند. می‌خواهم پا را از این هم فراتر بگذارم و بگویم که این هنرمندان باید در این حوزه کارهایی هم ارائه کنند و به روی صحنه ببرند.

۳) بچه‌های ایران امروز نیازمند توجه کارشناسی شده و علمی‌هستند. آموزش و پرورش، وزارتخانه‌های مربوط ، سازمان و موسسات فرهنگی و هنری و همچنین هنرمندان ما در حوزه تئاتر با همکاری یکدیگر می‌توانند زمینه و گستره ای پربار برای جوانان فردای ما مهیا کنند. امروز می‌بینیم که جوانانی که وارد دانشکده‌ها و آموزشگاه‌های نمایشی می‌شوند زمینه ای بسیار ضعیف از نمایش و تئاتر دارند بنابراین خروجی این موسسات خروجی ایده آل و پربازده ای نخواهد بود و تنها به صرف هزینه‌های زیاد و انرژی بسیار منجر و در برخی موارد به منحرف شدن از هدف و چارچوب درست منتهی می‌شود. ‌

زمان آن رسیده که تئاتر ما کودکی کند، از سریر بلند خود برخیزد و با کودکان بر زمین بنشیند و کودکی کند. شاید این نیاز تئاتر امروز باشد.

‌ایزد مهرآفرین