کودک آزاری از این واضح تر؟!

پرسش: من یه پسر دایی دارم 3 ساله است. مامانش تو یه شهر دیگه کار می کنه، دو هفته اونجاس و دو هفته میاد خونه. باباشم توی فوریت های پزشکی کار می کنه و اکثرا شیفته این بچه از یک سالگی یا تو خونه ما بوده یا خونه یکی دیگه از فامیلا. می خوام بگم مامان و باباش زیاد بالا سرش نیستن من از رفتارایی که داره احساس می کنم عصبی شده. گاز می گیره، همه رو بیخود و بی جهت می زنه، تف می کنه، داد می زنه، جیغ می کشه. هرچیزی رو که می خواد باید سریع انجام بشه و گرنه همون کارارو می کنه.
پاسخ: واقعا از شرایطی که این کودک 3 ساله دارد،  بسیار بسیار متاسفم. این مواردی که گفتید، بهترین حالت کودکی است که، پدر و مادرش گاهی هستند و گاهی نیستند! کودک در سال اول زندگی اعتماد در او شکل می‌گیرد ،که پایه اصلی شکل‌گیری اعتماد  کودک در یک سال اول، حضور قطعی و کامل مادر است.
اگر کودک به مادرش اعتماد کرد و حضور  او را حس کرد، این مبنایی برای ایجاد امنیت و اعتماد در سال‌های بعدی زندگی‌اش می‌شود. بالاخره یک فرد دائمی امن باید در کنار این کودک به طور کامل از زمان تولد تا پایان 3 سالگی باشد، تا او به لحاظ روانی آدم سالمی بشود.
این رفتارهای کودک نسبت به شرایطی که دارد طبیعی است. ولی در کل شرایط این کودک بسیار بی‌رحمانه و مصداق روشن کودک آزاری است. وقتی والدین شرایط نگهداری از فرزندشان را ندارند چرا بچه‌دار می‌شوند؟! متاسفانه برخی والدین،  رفتار های والد گرانه ندارند و تعهد و مسئولیتی نمی‌پذیرند.
این بچه خشمگین است و  دارد خشمش را نشان می‌دهد و تازه این اول مشکلات است. این کودک نیاز به روان‌شناس کودک برای التیام خشمش دارد، ضمن اینکه باید مادرش هر طور شده حضور قطعی در کنار فرزندش داشته باشد و پدرش هم همکاری‌های لازم را بکند. در غیر این صورت مشکلات این کودک روزبه‌روز  زیادتر می‌شود،  هر چند که تا الان هم این بچه، کم ضربه نخورده. التیام کامل این کودک کاری بسیار بسیار مشکل است.

برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.